میانکاله؛ بهشت پرندگان و اسب ها - مجله سفرنامه ترکیه

تعیینات کلی میانکاله

میانکاله شبه جزیره ای است در دریای خزر که فقط 45 کیلومتر با بهشهر فاصله دارد. این منطقه حفاظت شده دقیقا در قسمت جنوب شرقی دریای مازندران واقع شده و بیش تر از 68 هزار هکتار (کمی کمتر از دشت لار) مساحت دارد.

میانکاله در سال 48 به عنوان منطقه حفاظت شده و در سال 54 به عنوان تالاب بین المللی معرفی شده. در سال 55 هم در ذخیره گاه زیست کره یونسکو ثبت شده است.

میانه بارندگی منطقه 700 میلیمتر در سال و دمای میانه آن هم 17 درجه است. آب تالاب میانکاله شور است و از رودخانه های قره سو و چند رودخانه فصلی تامین می گردد.

تماشای های میانکاله

میانکاله فقط زائده ای 60 کیلومتری از خشکی نیست. جایی است که اگر بخواهید همه چیزش را ببینید شاید 2 تا 3 روز باید زمان بگذارید. میانکله را ساخته اند برای حیات وحش. جایی است که پر است از شنزارهای ساحلی، اراضی باتلاقی، آبگیرها، مرداب جنگلی با پوشش درختچه های گز، جنگل انارستان، بوته های تمشک و زمین های پست و گره افتاده.

نکته: یادمان نرود که این طبیعت جزئی از کشورمان است. متعلق به ماست و باید به هر طریق از آن محافظت کنیم.

پرنده نگری در میانکاله

میانکاله سرزمین آسمان است. اصلا میانکاله برای همین پرندگانش بین مردم مشهور است. بیش از 200 گونه پرنده مهاجر و بومی که اغلب آن ها مهاجرند. به علت تعداد زیاد پرندگان (نزدیک به 500 هزار قطعه) در این ناحیه، میانکاله تبدیل شده به رصدگاه پرندگان. کافیست یک دوربین دوچشمی بردارید و مدت ها غرق در پایکوبی پرندگان در آسمان شوید.

پرندگان میانکاله قشلاقشان را اینجا می گذرانند. از سیبری می آیند و پاییز و زمستان را در شمال کشور اتراق می نمایند. برای این که پرندگان را ببینید از آن درختان انار و تمشک های شیرین دل بکنید و سعی کنید خودتان را برسانید به تالاب. اینجا چکمه هایتان را بپوشید و از نی زار رد شوید تا برسید به زمینی باتلاقی. کم کم حس می کنید که دارید در زمین فرو می روید. نگران نباشید اینجا چندان عمق ندارد. آنقدر در تالاب جلو بروید تا برسید به آب.

اینجا دیگر سرزمین پرندگان است. پرندگان هستند که حکمرانی می نمایند. هر طرف را که سر بچرخانید گونه ای پرنده می بینید. از فلامینگو بگیرید تا اردک و آپچلیک و انواع غاز.

همه جا گفته اند که بروید میانکاله و پرنده ببینید. اما در اینجا به شما می گوییم که پرنده های میانکاله فقط بخشی از طبیعتی است که انتظارتان را می کشد.

انار ترش میانکاله

میانکاله سرزمین انار ترش است. پوشش 100 کیلومتر مربعی از درختان اناری که نه به وسیله انسان کاشته شده اند بلکه هدیه طبیعت هستند. البته به علت خاک شور منطقه، انار میانکاله شیرینیش مانند انار ساوه یا مِی خوش شیراز نیست. اما ترشی آن طوری است که ربش طعم خوبی به فسنجانتان می دهد.

وارد میانکاله که می شوید دو طرفتان پر است از درختان انار و بوته های تمشک. در زمستان چیزی از انار به شما نخواهد رسید. اما اگر مهر بروید مطمئنا ترشی انار لب و لوچه تان را به میزان کافی جمع می نماید.

به غیر از انار ترش و تمشک شیرین، 179 گونه گیاهی در این منطقه ثبت شده است. گیاهانی مثل: ازگیل، تنگرس، سیاه تل، ولیک، سپیدار، گز، داغداغان، اوجا، دم اسب، علف هفت بند، علف شور، جگن و نی.

اسب میانکاله

میانکاله بعلاوه سرزمین اسب سرخ مو است. این اسب های نیمه وحشی حدود 150 سال پیش به وسیله روس ها به منطقه آورده شدند.

ساحل، کویر و آفرود

به کوچکی میانکاله در نقشه نگاه نکنید. سرزمینی است که 680 کیلومتر مربع مساحت دارد. همه اش که آب و پرنده نیست. جاهایی دارد که اگر شبانه شما را به آنجا ببرند، صبح با دوستتان تماس می گیرید و می گویید شما را برده اند کویر.

ساحل میانکاله با بقیه سواحل شمال فرق دارد. تمیز است چرا که از دست ما آدمیان در امان مانده. در ساحل میانکاله دیگر احتیاجی به ابزار و لوازم ندارید. حقیقتا اگر در پی یک ساحل بکر و تمیز هستید و دلتان می خواهد بدانید ساحل شمال بدون زباله چه شکلی می گردد، میانکاله را از دست ندهید.

رفتن به این ساحل کار سختی نیست و مسیر سر راستی دارد. کافیست ماشین را بیندازید داخل جاده خاکی و از در محیط بانی تا شمال منطقه برانید. قبل از این که به ساحل برسید تپه های شنی است که جان می دهد برای آفرود.

این تپه های شنی به وسیله خطی از درختان به عرض 100 متر از ساحل جدا شده اند. در حاشیه جنوبی ساحل یک جاده نسبتا سنگلاخی وجود دارد که شما را به سمت شرق و کلبه های ماهیگیران می برد. در گذشته نه چندان دور در همین ساحل می توانستید کشتی به گل نشسته پژواک را ببینید.

تذکر: ساحل میانکاله از آن جاهایی است که هنوز تمیزی و صفای خودش را دارد. پس آن بطری آبتان را با خود حمل کنید و اگر زباله ای دیدید در برابر این همه زیبایی خم شوید و آن را بردارید.

چشم انداز ها طبیعی

اگر موقع طلوع میانکاله باشید، احتمالا فکر کنید که دارید رویا می بینید. چشم انداز ای مه آلود و پر شده از صدای پرندگان. بوته های اطرافتان پر است از جاندارانی که چندان با مزاحمت های آدمی آشنا نیستند. ممکن است گاهی دسته ای از قرقاول را بترسانید یا کنجکاوی چند روباه و شغال را برانگیزانید.

مجوز ورود به میانکاله

برای بازدید از میانکاله احتیاج به مجوز دارید. البته اگر با تورهای گردشگری از اینجا بازدید می کنید، آژانس مربوطه کارهای مربوط به مجوز را می نماید. اما اگر به صورت شخصی می روید حتما به مجوز احتیاج دارید. گرفتن مجوز کار سختی نیست. باید در ساعت اداری به سازمان حفاظت از محیط زیست بهشهر یا مازندران مراجعه کنید.

شماره تماس روابط عمومی محیط زیست بهشهر:

011-34526414

شماره تماس روابط عمومی محیط زیست مازندران:

5 - 33358813 - 011

اقامت در میانکاله

حقیقت این است که میانکاله بدون اقامتگاه و هتل است. بهتر است برای اقامت در یکی از شهرهای اطراف مثلا ساری یا گرگان هتل رزرو یا شب را در سوئیت اجاره ای سر کنید.

برترین زمان سفر و بازدید از میانکاله

برای بازدید از میانکاله باید هدف خود را تعیین کنید. اگر هدف شما تماشا پرنده های میانکاله است برترین زمان، زمستان است. چرا که اینجا پناهگاه پرندگان در فصل سرد سرزمین های سیبری است. در ضمن اگر نمی توانید از فکر تمشک های شیرین بیرون بیایید، برترین زمان سفر به میانکاله همین زمستان است.

اما اگر انار دوست دارید آن هم انار ترش، بهتر است اواسط مهر را برای بازدید از میانکاله انتخاب کنید.

حالا چگونه به میانکاله برویم

برای رفتن به میانکاله از هر جای ایران هستید خود را به ساری برسانید. از ساری بر طبق نقشه هر مسیری که راحت ترید را انتخاب کنید. با این حال دو مسیر زیر پیشنهاد می گردد.

• می توانید از مسیر نکا، بهشهر، بندر امیرآباد و میانکاله بروید. (مسیر اول)
• می توانید مسیر سورک (جاده فرودگاه ساری)، دشت ناز، گوهرباران، بندرامیر آباد و میانکاله را انتخاب کنید. (مسیر دوم)

خوبی مسیر دوم این است که می توانید سر راه از مزارع زیبای شمال، پارک دشت ناز و تالاب زاغمرز هم بازدید کنید.

برای رفتن از تهران به میانکاله باید از جاده فیروزکوه خود را به ساری برسانید باقی مسیر مانند بالاست.