11 نکته ای که از آخرین سفرم به ایتالیا یاد گرفتم - مجله سفرنامه ترکیه

ایتالیا کشوری تماشای و متنوع است. جاذبه های تفریحی و گردشگری بی شماری دارد. هر منطقه از آن دارای فرهنگی خاص است که می توانید آن را در غذاها، سبک زندگی اهالی و جاذبه های آن ببینید.

تجربه سفر به ایتالیا را از زبان نویسنده سایت adventurouskate بخوانید.

کشورهای بسیار کمی در جهان هستند که من آن ها را بهتر از ایتالیا بشننام. من هر چند بار که توانسته ام به ایتالیا سفر نموده ام. این کشور برای همواره یکی از پنج کشور محبوب من خواهد ماند؛ البته اگر محبوب ترین نباشد.

بسیار راحت است که همه جای ایتالیا را یکسان فرض کنید و بگویید که ایتالیا چیزی نیست جز مردمی که با حرکات دست حرف می زنند و هر گوشه ای جلاتو پیدا می گردد.

در طی سال ها من چیزهای زیادی از سفر به ایتالیا یاد گرفته ام؛ مثلا اینکه ایتالیایی ها برای پوشیدن لباس های باکیفیت و اکسسوری های شیک هزینه می نمایند. اینکه نشانه جلاتوی خوب این است که رنگ غیرروشن داشته باشد و در ظرف های فلزی نگهداری گردد. اینکه در کلیساها باید شانه ها و زانوی خود را بپوشانید. اینکه کلمه permesso متکبرانه ترین روش برای عذرخواهی است.

ولی هنوز هم در حال یادگیری چیزهای نو هستم. در ادامه درس هایی که از آخرین سفرم به ایتالیا آموختم را خواهید دید.

سیسیل متفاوت ترین منطقه در ایتالیا نیست. آلتو آدیجه متفاوت ترین است

وقتی برای اولین بار در سال 2015 از سیسیل تماشا کردم، احساس می کردم که جهانی متفاوتی است. سیسیل مثل ایتالیایی بود که وارونه شده باشد. جایی که لهجه اهالی آن غیر قابل فهم بود و رانندگی کردن مثل این بود که جانتان را کف دستان تان بگیرید.

ولی آلتو آدیجه به معنای واقعی کلمه یک جهانی دیگر است. آلتو آدیجه که با نام تیرول جنوبی هم شناخته می گردد منطقه ای در شمال شرقی ایتالیا است. این منطقه در طی قرن ها بارها بین ایتالیا و اتریش دست به دست شده است. امروزه همه شهرهای این منطقه هم اسامی آلمانی و هم نام های ایتالیایی دارند. بولزانو همان بوزن است. برسانون همان بریکسن است. با وجود این، زبان محلی نه آلمانی و نه ایتالیایی است. زبان محلی این منطقه زبان لادین است و امروزه حدود 20 هزار نفر با این زبان با هم صحبت می نمایند. البته هر دره ای در این منطقه، لهجه و گویش خاص خود را دارد.

اگر دور آلتو آدیجه رانندگی کنید فکر می کنید که در آلپ سوئیس یا اتریش هستید. آشپزی این منطقه هم منعکس نماینده همین مطلب است. در این جا موزارلای بوفالو برایتان سرو نمی گردد ولی می توانید غذاهایی لذیذ مثل pressknodel، نان و دامپلینگ پنیر و... را نوش جان کنید که در زمستان های کوهستانی این منطقه، شما را گرم نگه می دارد.

با رانندگی کردن در اطراف آلتو آدیجه فراموش می کنید که در ایتالیا هستید.

دنبال جایی غیرجهانگردی در ایتالیا هستید؟ به ترنتینو سفر کنید

بسیاری از کسانی که برای اولین بار به ایتالیا سفر می نمایند شهرهای رم، فلورانس، ونیز، سنک تر یا سواحل آمالفی را انتخاب می نمایند. این افراد وقتی به خانه برمی گردند با خود می گویند ایتالیا بی نظیر و عالی می شد اگر این همه شلوغ نبود.

بله. ایتالیا بسیار شلوغ بوده است؛ چون شما جهانگردی ترین نقاط آن را انتخاب نموده اید؛ ولی بیشتر قسمت های ایتالیا اصلا شبیه این شهرهای شلوغ نیست. در ایتالیا منطقه ها زیادی وجود دارند که جهانگردی نیستند و در آنجا دور از شلوغی می توانید از برترین تماشای های ایتالیا لذت ببرید.

سال گذشته وقتی شنیدم که Visit Trentino اسپانسر کنفرانس Traverse شده است بسیار هیجان زده شدم. با خودم گفتم چه خوب، یک کنفرانس جایی غیر از آلمان و بریتانیا. در خصوص ایتالیا زیاد می دانستم ولی در خصوص ترنتینو بی اطلاع بودم.

همین طور که به سمت این منطقه رانندگی می کردیم، کوه ها در اطراف ما سر به فلک می کشیدند و تاکستان ها در پس زمینه آن خودنمایی می کردند. ما در شهر ترنتو مستقر شدیم. این شهر پر از ساختمان های پاستلی رنگ پوشیده از نقاشی بود. بعد از یک رانندگی کوتاه می توانید از کوه های اطراف بالا بروید. در روورتو می توانید از یک موزه هنری تماشا کنید یا اینکه در منطقه ریوا دل گاردا در کنار دریاچه قدم بزنید.

ترنتینو یکی از زیباترین منطقه ها ایتالیا است که تا به حال دیده ام. و تعجب می کنم که چرا افراد بیشتری از این منطقه تماشا نمی نمایند. شما هم هر چه سریع تر باید سفر به این منطقه را در برنامه خود قرار دهید.

شهرهای ایتالیا متفاوت تر از آن چیزی هستند که فکر می کنید

شاید فکر کنید که همه شهرهای ایتالیا مثل هم هستند با مردمی شیک پوش با لباس ها و موهایی مرتب و شیک؛ ولی هر چقدر بیشتر به ایتالیا سفر کنید بیشتر متوجه می شوید که در ایتالیا تنوع زیادی وجود دارد.

دو نمونه از شهرهایی که در سفرم از آن ها بازدید کردم در نظر بگیرید. میلان و ترنتو. میلان شهری بین المللی در ایتالیا است. آن را فقط می توانید با رم مقایسه کنید. با وجود اینکه من در نیویورک زندگی می کنم که شهری مطابق مد روز است؛ ولی در میلان خودم را از مد افتاده با ظاهری نه چندان شیک حس می کردم. یک شب به یک مهمانی در منطقه Corso Garibadi رفتم که یک منطقه بسیار شیک و مدرن است. آنجا دیدم که چقدر مهمانان دیگر شیک و عالی لباس پوشیده اند؛ به خصوص آقایان. لباس هایی که با دقت دوخته شده بودند و کوتاهی مو بدون ذره ای خطا داشتند.

برعکس میلان، شهر ترنتو تضاد جالبی داشت. ترنتو شهری بسیار کوچک تر است و بیشتر شبیه به نواحی جنوبی ایتالیا است. بیشتر مردم لباس های شیک و فاخر نداشتند و سبک لباس پوشیدن آن ها نسبت به اهالی میلان، راحت تر و معمولی تر است. در این شهر بسیاری از افراد موهایشان را به سبک مولت زده بودند. مقایسه کردن ترنتو با میلان مثل مقایسه کردن یکی از شهرهای کوچک جنوبی با نیویورک است.

یک بار یکی از دوستانی که در بولونیا بزرگ شده بود به من گفت وقتی برای اولین بار به میلان نقل مکان نموده است، چینی هایی را در این شهر دیده که زبان ایتالیایی را با لهجه میلانی حرف می زنند. این نکته که دوستم اشاره نمود نشانه ای از دید محدود وی بود و نحوه زندگی در بولونیا را نشان می داد که چقدر با یک شهر بزرگ تفاوت دارد. حتی شهری به بزرگی بولونیا نیز تنوع شهر میلان را ندارد.

هنوز هم کمترین اشتیاقی به سنک تر ندارم

منطقه سنگ تر یا پنج خشکی یکی از مهم ترین منطقه ها ایتالیا است که از چشمم افتاده است. به نظر می رسد که همه مردم این مجموعه چند شهر ساحلی زیبا را بازدید نموده اند. تجربه ای که من طی سال ها از دست داده ام. از زمانی آغاز شد که هشت نفر از هم اتاقی های من برای یک آخرهفته به آنجا رفتند و من اهمیتی ندادم.

منطقه سنک تر به شکل قابل ملاحظه و نگران نماینده ای تحت تاثیر اورتوریسم یا افزایش بی رویه تعداد گردشگران قرار گرفته است. دهکده های این منطقه با احتیاط و دقت زیادی در حاشیه دریا قرار گرفته اند. به علت آب و هوای نامساعد در گذشته، آسیب های زیادی به این خانه ها رسیده است و آخرین چیزی که این خانه ها به آن احتیاج دارند، افزایش رفت و آمد بیشتر مردم است. بیشتر از انکه توانایی تحمل آن را دارند.

آیا می توانم بدون سفر کردن به سنک تر زنده بمانم؟ مطمئنا.

مطمئنم که روزی به سنک تر می روم؛ ولی در حال حاضر با گردش در سایر منطقه ها ایتالیا راضی تر و شادمان ترم. علاوه بر این، شنیده ام که در منطقه لیگوریا روستاهایی شبیه سنک تر وجود دارد و هنوز مورد توجه گردشگران قرار نگرفته است. احتمالا از آنجا آغاز می کنم.

بیش از دو نوع پروشوتو در ایتالیا وجود دارد

پروشوتو یکی از محبوب ترین محصولات گوشتی و در واقع نوعی ژامبون در ایتالیا است. احتمالا تا به حال نام پروشوتوی دی پارما از منطقه پارما و امیلیا رومانیا را شنیده اید. نوع مشهور دیگر این ژامبون با نام پروشوتوی دی سن دنیل از منطقه فریولی نام دارد.

ولی آیا می دانستید که در هر منطقه از ایتالیا پروشوتوی محلی و خاص آن منطقه وجود دارد؟

وقتی در پیمونت بودم مقداری پروشوتوی پیمونتی خریدم و آن جزو برترین پروشوتوهایی بود که در کل عمرم خورده بودم؛ ولی پیدا کردن آن معمولا در منطقه ها دیگر ایتالیا ممکن نیست. چون معمولا در حجم بسیار کمی فراوری می گردد و امکان صادر کردن این محصولات در مقادیر زیاد حتی برای نواحی اطراف هم ممکن نیست.

توصیه من چیست؟ به نظر من گزینه های محلی را امتحان کنید. با این کار نوعی پیوند با فرهنگ بومی پیدا می کنید. فراوری این محصولات محلی، تاثیرات زیست محیطی کم تری دارد و می توانید چیزی را کشف کنید که در جای دیگر پیدا نمی گردد.

سفر لوکس در ایتالیا نسبی است و قیمت مناسبی دارد

سفر لوکس برای شما چه معنایی دارد؟ بیشتر افراد سفر لوکس را اقامت در لوکس ترین هتل ممکن تعریف می نمایند. برای من سفر لوکس کمتر به محل اقامت بستگی دارد و بیشتر وابسته به تجربیاتی است که در سفر دارم و خوشبختانه فرصت های زیادی برای کسب تجربه های لوکس با قیمت مناسب در ایتالیا وجود دارد.

یک نمونه از این تجربه های من شامی بود که در یک آگریتوریزمو خوردم. آگریتوریزمو مزارعی هستند که می توانید در آن ها اقامت کنید و غذا بخورید. این نوع از سفر بین ایتالیایی ها بسیار رایج است. در اتاق هایی اقامت می کنید که تنوع زیادی دارند و از ساده تا لوکس می توانید اتاق مورد نظرتان را انتخاب کنید و همان جا غذا می خورید. غذایی که سرو می گردد معمولا به طور کامل از محصولات محلی و مستقیما از مزرعه تهیه می گردد. در نتیجه این نوع از سفر، یک سفر دوستدار محیط زیست است.

برای من خوردن این غذا، خلاصه ای از یک سفر لوکس بود. هر بخش از غذا بسیار لذیذ بود و نمی توانم تصور کنم که به همراه نوشیدنی فقط 62 دلار قیمت داشت.

در کمل تعجب، دستگاه های خودپرداز به سختی پیدا می شوند

عجیب است ولی در همه سفرهای قبلی خودم یادم نمی آید که برای پیدا کردن خودپرداز به درد سر افتاده باشم؛ ولی در این سفر برای پیدا کردن آن ها دچار مشکل شده بودم. ایتالیا مثل فنلاند نیست. فنلاند کشوری است که استفاده از کارت های اعتباری را ترجیح می دهد و خودپرداز در آنجا به سختی پیدا می گردد.

من از فلورانس پیشی گرفته ام و این خوب است

نیم سال تحصیلی من در فلورانس در سال 2004 یکی از پرمعناترین دوره های زندگی من بود. وقتی رسیدیم و برای اولین بار با ماشین راهی شهر شدیم به قدری زیبا بود که اشک من را درآورد. من 4 ماه را برای شناخت این شهر گذراندم. وقتی زمان ترک کردن فلورانس رسیده بود، من و هم اتاقی هایم بیرون از آپارتمان و در خیابان همدیگر را در آغوش گرفتیم و اشک ریختیم.

در سال 2006 دو بار به فلورانس سفر کردم. یک بار برای سفر ایتالیای گروه موسیقی و یک بار هم برای شرکت در جشن فارغ التحصیلی به همراه خواهرم. هر دو بار من از پاتوق ها و محل رفت و آمدم تماشا کردم و غرق در خاطرات روزهای گذشته شدم.

ولی این بار همه چیز متفاوت بود. من یک سفر یک روزه از بولونیا داشتم و تعجب کردم که چقدر این شهر تغییر نموده است.

تمام شهر پر از جهانگرد بود، همه ساعات روز. فلورانس همواره گردشگران زیادی داشته است، به خصوص در ماه ژوئن؛ ولی این بار انگار حتی یک نفر از اهالی شهر هم در خیابان ها نبود. فقط دسته دسته گردشگرانی از همه جای جهان که با تندیس داوود در میدان سینیورا عکس می انداختند در خیابان ها دیده می شدند. مغازه روبرتو کاوالی که من همواره در مقابل آن توقف می کردم و لباس های زیبای آن را تحسین می کردم با یک فروشگاه برند آرمانی جایگزین شده بود.

تنها چیز آشنایی که دیدم و خنده را بر لبم آورد بارهای افتضاح ایرلندی بود که پاتوق من و دوستانم بود یا کلیسای جامع که در مقابل دومو قرار داشت.

من به آپارتمان قدیمی که در آن ساکن بودم سر زدم. اکنون به یک مسافرخانه تختخواب و صبحانه تبدیل شده است.

شکی ندارم که در 15 سال گذشته، گردشگری در فلورانس بسیار افزایش پیدا نموده است؛ ولی از همه مهم تر این است که من هم از زمان بیست سالگی، بسیار تغییر نموده ام. سفر به بیش از 75 کشور جهان، راه اندازی کسب و کار خودم و آغاز کردن سبک نوی از زندگی که پانزده سال پیش ممکن نبود، من را تغییر داده است. فلورانس در سن 20 سالگی برای من جای مناسبی بود؛ ولی برای 35 سالگی، مناسب من نیست.

با این وجود اوقات خوشی در فلورانس داشتم. با یک عکاس محلی به نام الکساندرا ژیتاریوک قرار عکاسی گذاشتم در منطقه ای به نام سانتو اسپریتو که در کنار رودخانه واقع شده است. جایی که قبلا در زمان تحصیلم به آنجا نرفته بودم. با این وجود هنوز احساس می کردم که یکی از مردم این شهرم. ژست گرفتم برای عکاسی در این شهر، 15 سال بعد از نیم سال تحصیلی که در فلورانس گذراندم، احساس خوبی داشت.

نمی دانم که دوباره به فلورانس برمی گردم یا نه. اگر علت خوبی برای این کار پیدا کنم حتما دوباره به فلورانس می روم ولی در حالت عادی دوباره به فلورانس برنمی گردم. این شهر در دوره خودش، مقصد خوبی برای من بود.

بولونیا هنوز هم محبوب ترین شهر من در ایتالیا است

زمانی که برای اولین بار در سال 2011 به بولونیا سفر کردم، بی نهایت عاشق این شهر شدم. بولونیا شهری بود که زیبایی فلورانس را داشت ولی واقعی تر و غیرجهانگردی تر. برترین سنت های غذایی ایتالیا را می توانید در بولونیا تجربه کنید. می توانید با اهالی خو بگیرید، بازارهای مواد غذایی را بگردید و برای خوردن نوشیدنی در خیابان ها پرسه بزنید.

بولونیا اولین مقصد من در ایتالیا در آخرین سفرم بود و به محض اینکه قدم در این شهر گذاشتم بسیار شادمان و هیجان زده شدم. شهر بولونیا شهری گرم است و این گرما از دیواره های قرمز، آجری و زردرنگ آن منعکس می گردد. شادی از هر آجر این شهر جاری است. بله. بدون تردید بولونیا هنوز مکان محبوب من در ایتالیا است.

در این سفر من برای بازدید از میلان و تورینو برنامه ریزی نموده بودم و نمی دانستم که آیا این شهرها می توانند قلب من را تسخیر نمایند به نحوی که دلم بخواهد برای همواره آنجا زندگی کنم. همه آن ها روی کاغذ انتخاب های خوبی برای من بودند. میلان بیشتر از تورینو توجهم را جلب کرد. ولی هیچ شهری به مقدار بولونیا من را شادمان نمی کند.

پیمونت شاید منطقه غذایی محبوب نوم باشد

من مبلغ خوبی برای معرفی همه غذاهای منطقه امیلیا رومانیا هستم و مرتب به همه اعلام می کنم که این منطقه برترین مقصد غذایی در کل جهان است. سرکه بالزامیک سنتی، پروشوتو، راگوی تاگلیاتل از غذاهای بومی این منطقه است.

من عاشق غذاهای سنتی ایتالیایی هستم فرقی نمی کند که متعلق به کدام منطقه باشد. ولی این بار به پیمونت سفر کردم و متوجه شدم که اهالی این منطقه سنت های غذایی بسیار غنی و متنوعی دارند که با کمی تغییر، امروزه هنوز وجود دارد. غذاهای این منطقه کیفیت بهتری داشتند و خلاقانه تر بودند. در مقابل، غذاهای منطقه امیلیا رومانیا سنتی تر و ابتدایی تر است. بله. باورم نمی گردد که چنین جمله ای را نوشته باشم. امیلیا رومانیا مرا ببخش.

آشپزی در منطقه پیمونت تحت تاثیر همسایه نزدیک خود یعنی کشور فرانسه است. من فقط بخش کمی از این منطقه را بازدید کردم ولی یکی از الویت های من در سفرهای بعدی به ایتالیا این است که یک سفر جاده ای متمرکز بر غذا به این منطقه داشته باشم.

من همواره به ایتالیا برمی گردم و به زودی دوباره به ایتالیا سفر می کنم

بعد از سفر به همه کشورهای اروپا در سال 2018، به این نتیجه رسیدم که تمایلی ندارم که به همه کشورهای جهان سفر کنم. همواره دوست داشتم دستیابی به اهداف سفرم را ادامه دهم. چند ماه پیش تصمیم گرفتم که هدف نوی برای سفرهایم در نظر بگیرم و آن هدف چیزی نیست جز تماشا همه 20 منطقه ایتالیا.

در حال حاضر به ده تای آن ها سفر نموده ام؛ توسکانی، اومبریا، لاتزیو، کامپانیا، لیگوریا، لومباردیا و ونتو. همه آن ها در سال 2004 و بعد امیلیا رومانیا در سال 2011، پولیا در سال 2014 و سیسیل در سال 2015.

در سفر سال 2019 با دو منطقه نو در ایتالیا آشنا شدم. ترنتینو آلتو آدیجه و پیمونت. که تعداد نواحی بازدید شده ایتالیا را به 12 ناحیه از 20 ناحیه رساند. من دوست داشتم که نواحی آلتو آدیجه و ترنتینو را جداگانه بازدید کنم چون کاملا با هم تفاوت دارند ولی از نظر تقسیمات کشوری در یک ناحیه قرار می گیرند.

ایتالیا بخشی از زندگی من است. هم اکنون و برای همواره. نمی توانم صبر کنم تا ببینم در سفر بعدی چه تجربه های نوی خواهم داشت.

همواره می توانید برترین آفرهای تور ایتالیا را در خبرنگاران پیدا کنید. تنوع فروشنده ها و پکیج های تور عرضه شده، به شما این اطمینان را می دهد تا بتوانید سفرتان را مقرون به صرفه تر از همه جا برنامه ریزی کنید.