8 نقاشی مشهور سبک اکسپرسیونیسم که شما را حیرت زده می نمایند - مجله سفرنامه ترکیه

8. سوارکار آبی اثر واسیلی کاندینسکی

واسیلی کاندینسکی از هنرمندانی به شمار میرود که معنا و مفهوم تصاویر انتزاعی را در هنر مدرنیستی ایجاد کرد و افزون بر این، یک پل ارتباطی تاثیرگذار، میان جامعه پست امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم بود. سبک کارهای او طی سال ها با تغییرات جالب توجه و مهم از رئالیستی و طبیعت گرایی، در نهایت به هندسی و انتزاعی رسید. واسیلی سال 1911 اولین گروه رسمی هنرمندان سبک اکسپرسیونیسم به نام Der Blaue Reiter را در مونیخ بنیان گذاری کرد.

سوار آبی (The Blue Rider)، یکی از معروف ترین نقاشی های جهان و نمونه ا ی جامع و عالی از گذر کاندینسکی بین سبک های امپرسیونیستی و اکسپرسیونیستی به شمار می رود. در این اثر، هنرمند تقریبا از تکنیک و سبک امپرسیونیستی تأثیر گرفته اما ضربات خشن قلم مو و رنگ گذاری های پر جنب و جوش اکسپرسیونیسم هم کاملا قابل تشخیص است. بعضی در تفسیر اثر تئوری بسیار جالبی ارائه داده اند: گویا یک نوزاد در آغوش سوارکار دیده می گردد!

7. اتاق قرمز اثر آنری ماتیس

بی گمان مولفه و تعیینه مهم سبک اکسپرسیونیسم، نقاشی اتاق قرمز (The Dessert: Harmony in Red) محسوب می گردد. اثری که آنری ماتیس توانست با استفاده ماهرانه از رنگ قرمز، هارمونی چشم گیر و حساب شده ای را ایجاد کند. این تابلو یک اتاق غذاخوری قرمز رنگ، گلدان و زنی در حال گذاشتن میوه در ظرفی را به تصویر می کشد. رنگ قرمز فضایی مسطح ایجاد نموده که در ترکیب با کل عناصر تصویر، ساختار جالب توجه ای را رقم زده است.

به طور کل این اثر با عنوان اتاق قرمز شناخته می گردد، اما خود ماتیس برای اینکه تابلویی سفارشی به حساب می آمد، آن را فقط یک کار معمولی می دانست تا نقاشی شاهکار. درواقع این نقاشی برای نصب بر دیوار اتاق غذاخوری عمارت مسکو مجموعه دار هنری روس، سرگئی شوکین به ماتیس سفارش شده بود. ماتیس ابتدا نام اثر را اتاق آبی (هارمونی در آبی) گذاشت، اما بعدتر به علت تمرکز روی رنگ قرمز، عنوان دیگری انتخاب کرد.

6. اسب های آبی بزرگ اثر فرانتس مارک

اسب های آبی بزرگ (The Large Blue Horses) متعلق به فرانتس مارک، هنرمند آلمانی و یکی از اعضای موسس گروه Der Blaue Reiter است. او نسبت به بعضی از هم عصرانش تاکید بیشتری بر استفاده از رنگ های روشن و عناصر سبک کوبیستی در آثار خود داشت. مارک در تصویرگری حیوانات، معمولا احساساتی نادیده و عمیق را به تصویر می کشید و همین رویکرد سبب معروفیت بیشتر او شد.

این نقاشی سال 1911 در اولین نمایشگاه Der Blaue Reiter به نمایش گذاشته شد. در وهله اول رنگ های اصلی (آبی)، نماد مردانگی به شمار می روند و انحنای ملایم اسب ها هماهنگی، صلح و تعادل را در تضاد با قرمز تند تپه ها شکل می دهد. خود هنرمند باور داشت که این دوگانگی آشکار، ترکیبی از آرامش، خشونت و در نهایت حس تعالی بخشی را برمی انگیزد.

5. خودنگار با گیاه فانوس چینی اثر اگون شیله

اگون شیله به عنوان بزرگترین- و مشهورترین- نقاش اکسپرسیونیستی شناخته می گردد. این نقاش اتریشی با وجود عمر کوتاه پیروز شد که یکی از تأثیرگذاران هنرمندان اولیه مدرنیسم در جهان نام خود را جاودان کند. آثار او مملو از خطوط سیال و فرم های بدنی نامعقول است که درواقع این مولفه ها در سبک اکسپرسیونیست اولیه جای می گیرد.

خودنگار با گیاه فانوس چینی (Self-Portrait with Chinese Lantern Plant) معنا و مفهومی بسیار عمیق و اندیشمندانه دارد و همه چیز به همین سادگی و گذرا به تصویر درنیامده است. خود هنرمند در یک زاویه تعیین نشسته و با بدگمانی بیننده را نگاه می نماید. سر و اجزای صورت کاراکتر بزرگ تر از حد معمول است و بدن به شکلی غیرطبیعی در خود پیچ خورده و کشش ظریف و قابل لمسی را انتقال می دهد. گیاه در پس زمینه به همان سمت بدن شخصیت خم شده و از این طریق بر قوس بدن هنرمند تاکید می نماید. چهره به واسطه رنگ های اغراق آمیز و بافت عجیب ماهیچه ها، بیانگر جنبه روان شناختی سخت و بحرانی است.

4. خیابان، برلین اثر ارنست لودویگ

ارنست لودویگ به همراه امیل نولده از هنرمندان گروه اکسپرسیونیست آلمانی Die Brücke بودند. در توصیف کارهای او می توان به رنگ های زنده، ضربات قلم موی درشت و خطوطی تیز و زاویه دار اشاره نمود. به طور تعیین لودویگ از ویژگی های آثار نقاشان پست امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم اولیه، همانند ونسان ون گوگ و ادوارد مونک الهام می گرفت.

نقاشی خیابان، برلین (Street, Berlin) نگرش خفت بار این هنرمند از زندگی در برلین را نمایش می دهد. چنین رویکردی در ضربه های تیز قلم مو و تضادهای رنگی اضطراب زا و عجیب وجود دارد. ما تمایزی میان چهره ی سوژه ها نمی بینیم و کل اثر حس عاری از زندگی پرشور را انتقال می دهد. بعلاوه زاویه فیگورها به شکلی ست که ذهنیتی از کلاستروفوبیا و سردرگمی ایجاد می نمایند.

3. دکتر رزا شاپیر اثر کارل اشمیت-روتلوف

کارل اشمیت-روتلوف گرافیست، گراوررساز و یکی دیگر از هنرمندان شاخص سبک اکسپرسیونیسم بود. او با بعضی از دوستان معمارش، گروه نقاشان اکسپرسونیت معروف به Die Brucke را تاسیس کرد. زمانی که اشمیت به برلین مهاجرت کرد، آثارش مملو از اشکالی زاویه دار و هندسی شد، اما کمی بعدتر لطافت خاصی در آن ها پدید آمد. این هنرمند بارها شخصیت دکتر رزا شاپیر، مورخ هنر را نقاشی کرد و انتها سال 1919 اثر نهایی ای با عنوان دکتر رزا شاپیر (Dr. Rosa Schapire) خلق شد.

2. پرتره یک مرد اثر اریش هکل

اریش هکل از بزرگترین نقاشان تاریخ آلمان به شمار می رود. بیشتر معروفیت او به خاطر استفاده از خطوط و زوایای تیز و رنگ های ساده در تمام آثار چوبی اش بود. اریش کاملا از ونسان ون گوگ تاثیر می گرفت، بدین ترتیب تعییناً می توان در نقاشی های او خطوطی نرم و طیف های رنگی متنوع دید.

نقاشی روی چوب پرتره یک مرد (Portrait of a Man)، مانند دیگر پرتره های چوبی هکل دارای ویژگی های تیز و تعیینی است. چهره آسیب دیده، ناامن و مضطرب کاراکتر، بازتاب و نماد تمام عیار آلمان پس از جنگ به شمار میرود. حالت نشتن شخصیت حس دوگانگی شکست، سکون و انتظار را نشان می دهد که در آمیختن با رنگ های سرد بر تمام جزئیات تاکید می نماید.

1. قلعه و خورشید اثر پاول کله

پاول کله مولفه و عناصر سبک های اکسپرسیونیسم، سورئالیسم و کوبیسم را به شکلی تلفیقی در آثار خود استفاده می کرد. او مطالعات چشم گیر و ارزشمندی بر تئوری اصولی رنگ، طراحی اشکال هندسی و فرم پردازی داشت و علاوه بر این، نوشته های کم نظیری در زمینه درک مدرنیسم به رشته تحریر درآورد.

نقاشی قلعه و خورشید (Castle and Sun) تصویری از قلعه قرون وسطایی یا چشم انداز شهری مدرنی را به تصویر می کشد. در این اثر قلعه و خورشید با اشکال هندسی، جزئیاتی اصولی و رنگ هایی حساب شده در یک پس زمینه قرمز تیره دیده می گردد.