این باکتری های عجیب پلاستیک خوارند! ، آیا به بحران زباله ها یاری خواهند کرد؟ - مجله سفرنامه ترکیه

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس الرت، زباله های پلاستیکی و آلودگی های ناشی از آن ها از کنترل بشر خارج شده است. هر سال 8 میلیون تن پلیمرهای مصنوعی وارد اقیانوس های می شود، بعضی از آن ها به اعماق فرو می روند، بعضی دیگر به ساحل بازمی شود و تلنبار می شود و بخش قابل توجهی از آن ها از محاسبه خارج است.

بخشی از این پلاستیک ها به شکل رازگونه ای ناپدید می شود و بعضی محققان گمان می نمایند که این موضوع زیر سر موجودات میکروسکوپی گرسنه ای است که پلاستیک می خورند. آزمایش های نشان داده اند که گونه ای از باکتری های دریایی به نام رودوکوکوس رابر (Rhodococcus ruber) می توانند به آرامی پلاستیک های ساخته شده از پلی اتیلن را تجزیه و هضم نمایند.

پلی اتیلن که عمدتا در بسته بندی استفاده می شود، متداول ترین پلاستیک فراوری شده در دنیا است. در حالی که معین نیست آیا این باکتری زباله های پلاستیکی در طبیعت را می خورد یا نه، تحقیقات نشان می دهد که دست کم از پس این کار برمی آید.

مطالعات قبلی سویه های رودوکوکوس رابر را در لایه های سلولی متراکم روی پلاستیک دریایی شناور نشان داده اند. تحقیقات اولیه در سال 2006 نشان می دهد که پلاستیک زیر این باکتری با سرعتی سریع تر از حالت عادی شکسته می شود. مطالعه نو این موضوع را تایید می نماید.

تحقیقات نو نشان می دهد که این باکتری پلاستیک را به دی اکسید کربن و مولکول های دیگر تجزیه می نماید.

محققان برای تقلید از روش های طبیعی متلاشی شدن پلاستیک در سطح اقیانوس، نمونه های پلاستیکی خود را در معرض نور فرابنفش قرار دادند و آنها را در آب مصنوعی دریا قرار دادند. اما چرا نور فرابنفش؟ چون نور خورشید تا حدی پلاستیک ها را به لقمه هایی برای تجزیه به وسیله باکتری ها تبدیل می نماید.

نویسندگان با میزان گیری سطوح ایزوتوپ کربن آزاد شده از پلاستیک در حال متلاشی شدن به نام کربن 13، تخمین زدند که پلیمرها در آزمایش های خود با سرعتی در حدود 1.2 درصد در سال تجزیه می شوند.

تیم تحقیقاتی نمی تواند با اطمینان بگوید که لامپ UV در مقایسه با فعالیت میکروب ها، چقدر پلاستیک را از بین می برد، اما باکتری ها به وضوح در از بین رفتن پلاستیک ها نقش داشتند. سرعت پوسیدگی پلاستیک شناسایی شده در مطالعه کنونی برای حل کامل مشکل آلودگی پلاستیکی در اقیانوس های ما بسیار کند است، اما نشان می دهد که احتمالا چه اتفاقی برای بعضی از پلاستیک های گمشده زمین افتاده است.

داده ها نشان می دهد که نور خورشید می تواند اندازه قابل توجهی از پلاستیک شناور را که از دهه 1950 در اقیانوس ها ریخته شده، تخریب کند. پس از آن احتمالا میکروب ها وارد شده و پلاستیک ها را خورده اند.

از سال 2013، محققان هشدار داده اند که میکروب ها احتمالا روی تکه های پلاستیکی در اقیانوس رشد می نمایند و یک زیست بوم مصنوعی را تشکیل می دهند که به پلاستیسفر معروف شده است. حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بعضی از این جوامع میکروبی در حال سازگاری با خوردن انواع مختلف پلاستیک هستند.

مطالعات قبلی باکتری ها و قارچ های خاصی را در خشکی و دریا شناسایی نموده اند که ظاهرا پلاستیک می خورند. در حالی که این دانش می تواند به ما یاری کند زباله هایمان را قبل از اینکه وارد طبیعت شوند، بازیافت کنیم، بحث برانگیز است.

آنزیم های مهندسی شده و باکتری هایی که پلاستیک را تجزیه می نمایند ممکن است راهی عالی برای ناپدید کردن زباله های ما به نظر برسد، اما بعضی از کارشناسان نگران عوارض جانبی ناخواسته برای زیست بوم های طبیعی و شبکه های غذایی هستند.

به هر حال، تجزیه پلاستیک لزوما چیز خوبی نیست. از بین بردن میکروپلاستیک ها بسیار سخت تر از قطعات بزرگتر است و این بقایای ریز می توانند به شبکه های غذایی نفوذ نمایند. در یک مطالعه در سال 2020، نمونه های غذاهای دریایی آزمایش شده در بازاری در استرالیا حاوی میکروپلاستیک بود. تاثیری که آن ها بر سلامت حیوان و انسان می گذارد، دقیقا روشن نیست.

بیشتر بخوانید:

• بطری های پلاستیکی بلای جان بشریت | میکروپلاستیک ها همه جا هستند؛ حتی در بدن ما!

محققان می گویند که پیشگیری بهتر از پاکسازی است. و این کاری است که فقط ما انسان ها می توانیم انجام دهیم.

نتایج این مطالعه در Marine Pollution Bulletin منتشر شده است.