عدد 13 و خرافات های دنبال آن - مجله سفرنامه ترکیه

برخی از اعداد خوش شانسی می آورند برخی هم بد شانسی؛ آیا شما هم به این موضوع اعتقاد دارید؟ آیا فکر می کنید که اگر مثلا در روز 13 ماه شما اتومبیلی که سال ها آرزوی آن را داشته اید و خاتمه خریده اید برای شمانحسی می آورد؟ یا مثلا اگر فرزند شما در روز 13 ماه بجهان بیاید به معنای نحس بودن اوست؟ تمامی این موارد در جای جای این کره زمین اتفاق افتاده است، و تمامی آنها ریشه در اعتقادات افراد داشته و باعث تغییرات عمده ای در زندگی افراد شده است.

باور داشتن به خرافات یکی از مساله های اجتماعی در جهان امروز محسوب می گردد به گونه ای که می توان از آن به عنوان یک معضل اجتماعی یاد کرد. این باورها که پایه و اساس درستی ندارند، می تواند نقش آشکاری را در زندگی اجتماعی افراد ایفا نماید چراکه باورها و عقاید خرافی اموری هستند که ریشه در فکر و تصمیم گیری های انسان ها دارند. این موضوع در زندگی اطرافیان و پیرامون ما نیز به چشم می خورد و نمونه شاخص آن عدد 13 است که به تصور برخی عدد بدیمن در بیشتر جوامع بین الملل مطرح می باشد، بنابراین چنین مسائلی نه فقط در جامعه ما بلکه در بسیاری از جوامع وجود دارد. حال می خواهیم بدانیم که علت بدیمن بودن عدد 13 از کجا می آید؟

دلایلی که سبب شده 13 عددی نحس محسوب گردد :

• عده ای از محققان بر این باور هستند که بدیمن بودن عدد 13 از عالم مسیحیت به زرتشتیان و بعد از آن به سمت مسلمانان سرایت نموده است. چرا در زمان مسیح شخصی به نام یهودای اسخریوطی که یکی از دوازده حواریون مسیح بوده، نقشه شومی را برای تسلیم نمودن حضرت مسیح در برابر مخالفانش کشیده بود. مسیحیان به این باور رسیدن که با سیزده نفره شدن جمعشان مسیح گرفتار و به پای دار رفت. از همین رو آنان عدد 13 را نحس می دانستند. و همین موضوع نسل در نسل تا اکنون ادامه پیدا نموده است.
• علت دیگری که وجود دارد برای این موضوع از بین رفتن قوم نوح در روز سیزدهم ماه بوده است که مجدد بر بدیمنی این تاکید شده است.

اما عدد 13 در بین ایرانیان

در زمان ایرانیان باستان، عمر جهان هستی را 12 هزار سال می دانستند، از همین رو عدد 13 به عنوان نمادی نو و آغاز دورانی نو مطرح بوده است. علت اینکه نوروز را 12 روز را جشن می گرفتند، و حسن ختامش که روز سیزدهم در طبیعت می گذراندند همین بوده است آنها می خواستند که آخر روز تعطیلات خود را در طبیعت باشند و آغازی دوباره را برای سال نو داشته باشند. به نقل از یکی از پژوهشگران ایرانی استاد وزیری این باور که می گویند 13 عدد نحسی است از کشورهای غربی وارد سرزمین ایران شده است. او بعلاوه گفته است که این عدد در فرهنگ ایرانی بر می گیرد به ماجرای آرش کمانگیر که در روز سیزدهم روی داد، از آنجایی که در این روز توسعه سرزمین ایزدان و رهایی از تورانیان از طریق تیر آرش صورت می گیرد، روز سیزدهم را تیر روز می نامند، یعنی ایزد تیشتر. به غیر از این موارد در تقویم مایا عدد 13 خوش یمن محسوب می گردد. در این تقویم عدد 13 به مفهوم خیز، حرکت به جلو و پیشرفت تعبیر می گردد. اما با گذر زمان این اعتقاد زیبا جایگاه خود را از دست داد. عدد 13 در کتاب های تاریخی دوران اسلامی به عدد سعد تعبیر شده و تبدیل به عددی نحس شده است.

متاسفانه این روز زیبا و مهم ایرانیان با گذر زمان به خرافه های غرب پیوند خورد تا جایی که 13 فروردین روزی شد که باید آن را به در کرد و از شر بلاهایش به طبیعت پناه برد. حتی نحسی سیزده تا آنجا شدت یافت که تا چند دهه قبل، به هیچ وجه رسم نبود کسی به بازدید کسی برود، مگر این که خودش را برای شنیدن لقب نحس و بدیمن آماده می کرد. دید و بازدید رفتن در روز 13 فروردین در تهران قدیم به معنی بردن نحسی 13 به خانه دیگری بود و هنوز هم در برخی از شهرهای کوچک گفته می گردد که تمام بلاهای یک سال در روز سیزده فروردین نازل می گردد و مهمان ناخوانده این روز، کسی است که بلاها با قدم او به خانه میزبان می آیند.

13 عددی نحس در بین مردم جهان

13 عددی نحس تنها در کشور ایران مطرح نبوده است، بلکه این عدد در بسیار از نقاط دیگر جهان هم در بین کسانی که دنبال خرافات هستند رواج خود را دارد چه بسا بیشتر از کشور ایران هم باشد. به طور مثال، مسیحیان هیچ وقت سیزده نفری سر یک میز غذا نمی خورند. عده ای دیگر از کسانی که اهل خرافات هستند در کشور امریکا به طور ابتکاری عدد 12+1 مطرح نموده اند تا نحسی عدد 13 را دور بزنند. و مردم سوئد، اگر تعطیلات آخر هفته شان به سیزدهم بیفتد می گویند هفته نحسی در راه دارند. خرافات درباره نحسی 13 تا جایی بالا گرفته است که در برخی از هواپیما ها، جایگاه شماره سیزده وجود ندارد و بعد از جایگاه 12 در هواپیما ، جایگاه 14قرار رفته است. حتی در بسیاری از کشورهای جهان طبقه 13 وجود ندارد و در آسانسور این کشور ها بعد از عدد 12 ما شاهد عدد 14 بوده ایم.

امید است تا روزی بتوانیم بر پایه عقل به جهان به تمام پدیده هایی که در این جهان هستی وجود دارد بنگریم تا دیگر نه چیزی را نحس بدانیم و نه جهان را برای خود جایی تاریک و بد جلوه بنماییم.