کتاب خوانی، ابزاری برای نمایشگری یا ارتقاع فرهنگی

به گزارش مجله سفرنامه ترکیه، صفحات مجازی بیشتر ما، پر است از تصاویری که کتابی در دست گرفته ایم و در کنجی آرام مشغول مطالعه ایم؛ اما هم خودمان و هم مخاطبان ما می دانند که بسیاری از این تصاویر، صرفا نمایشی است برای القای این مفهوم که ما کتاب خوان هستیم.

کتاب خوانی، ابزاری برای نمایشگری یا ارتقاع فرهنگی

گروه دانشگاه خبرنگاران، لیلا زمانی؛ عرصه نمایش در زندگی، میتواند رفع کننده بسیاری از نواقص ظاهری یا جبران کمبودهای فروخورده باشد؛ البته فقط در همان کادر نمایش و نه به طور حقیقی در دنیا واقعیت ها. این نمایش ، فارغ از ایجاد مانع برای رشد و کمال معنوی وجود، افراد جامعه را به شدت مصرف گرا و نمایشگر بار می آورد. افرادی که از فرهنگ و تمدن و هنر، صرفا وانمود کردن به فهم و درک آن را در زندگی شان جاری نموده اند. در یک جامعه نمایشی، اماکن فرهنگی مثل کتابخانه، روز به روز به آتلیه های عکاسی شبیه تر می شوند و ما هرروز شاهد افزایش شهروندانی هستیم که سوژه عکاسی شان را قفسه های پر از کتاب قرار داده اند؛ بی آنکه پس از اتمام عکاسی حتی نگاهی به صفحات آن کتاب ها بیندازند. در چنین کنشی، نمایشگر صراحتاً در پی اختفای واقعیت امر یعنی عدم مطالعه کتاب و ساختن واقعیتی غیرحقیقی و جا زدن آن به مثابه اصل است.

صفحات مجازی بیشتر ما، پر است از تصاویری که کتابی در دست گرفته ایم و در کنجی آرام مشغول مطالعه ایم اما هم خودمان و هم مخاطبان ما می دانند که بسیاری از این تصاویر، صرفا نمایشی است برای القای این مفهوم که ما کتاب خوان هستیم. گرچه نمی توان مطلقا و درمورد تمامی افراد، چنین گزاره ای را صادق دانست اما با نگاه مختصری به سرانه مطالعه کشور و اندازه سواد اجتماعی و سیاسی و فرهنگی مردم، دور از فکر نیست که نتیجه بگیریم بیشتریت ما دچار فرهنگ شو و نمایش هستیم که نه تنها در مسئله کتابخوانی، بلکه در ابعاد مختلف زندگیمان جاری است. در حقیقت، پدیده های متعدد به مصرف نمایشگر درمی آید تا ما به وسیله این کنش خودنمایانه بر فقدان سرپوش بگذاریم و خود را واجد امری نشان دهیم که اساساً فاقد آن هستیم.

بعلاوه، با توسعه کتابخانه های لاکچری و ایجاد زرق و برق با روکش فرهنگ، بیش از پیش به این مسئله دامن زده میشود و افراد جامعه با ورود به این کتابخانه ها، به جای آنکه به سمت قفسه ای بروند که کتاب موردنظرشان را در دل خود جای داده، مقهور جلال و جمال ساختگی فضا میشوند و در پی زاویه ای زیبا برای عکاسی میگردند. در این شرایط، آنچه نیازمند تاکید است همان وجه مصرفی و نمایشی سراسری است که از صدر تا ذیل این اقدامات غیرفرهنگی و حتی ضدفرهنگی را تعین می بخشد. سازندگان این فضا نیز به خوبی میدانند که اگر کتابخانه، همان فضای ساده و معقول و متناسب با مطالعه کتاب را داشته باشد، مورد توجه و استقبال جامعه امروز قرار نخواهد گرفت؛ پس با ایجاد آتلیه ای که با کتاب تزئین شده، سعی در جذب مخاطب دارند.

این موضوع، نه تنها در تبدیل کتابخانه به آتلیه مصداق پیدا میکند؛ بلکه بسیاری از افرادی که هفتگی یا ماهانه درحال خریدن کتاب هستند، صرفا با هدف کتابدار بودن، اقدام به تهیه کتب مختلف میکنند و نه با هدف کتابخوان بودن. نتیجه آنکه در کتابخانه های شخصی ما، پر است از کتاب هایی که روزی با اشتیاق آنها را خریداری نموده ایم اما نیم نگاهی به مقدمه اش هم نینداختیم. آیا کنش های نمایشی که تاکید افراطی بر همراه بودن با کتاب دارند، خود نافی این همراهی نیست؟! امید است روزی برسد که جامعه ما، فرهنگ مطالعه کتاب را آنطور که باید باشد، بپذیرد و به کتاب، به عنوان یک ابزار ارزشمند در جهت تحقق کمال مادی و معنوی نگاه کند؛ نه یک سوژه عکاسی.

لیلا زمانی - فعال دانشجویی

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن به وسیله خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.

منبع: خبرگزاری دانشجو
انتشار: 6 دی 1400 بروزرسانی: 6 دی 1400 گردآورنده: turkeyro.ir شناسه مطلب: 2085

به "کتاب خوانی، ابزاری برای نمایشگری یا ارتقاع فرهنگی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کتاب خوانی، ابزاری برای نمایشگری یا ارتقاع فرهنگی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید