کشف استخوانهای انسان خردمند 86 هزار ساله در یک غار - مجله سفرنامه ترکیه

محققان غار تام پا لینگ در لائوس پیروز به کشف قطعه ای از استخوان ساق پا و تکه هایی از جلوی جمجمه انسان شدند که قدمت آن به 86000 سال می رسد. این یافته از غار تام پا لینگ یا غار میمون ها که در ارتفاع 3840 فوتی (1170 متری) از سطح دریا در کوهی در شمال لائوس واقع شده است، به دست آمده است. تکه های استخوان انسان که قبلاً در این غار پیدا شده بود، قدمتی 70000ساله داشتند که آنها را به یکی از اولین شواهد وجود انسان در این منطقه از دنیا تبدیل کرد. این کشف باستان شناسان را به کاوش عمیق تر برانگیخت تا آنکه در نهایت آثاری از هومو ساپینس (انسان خردمند) که در اوایل 86000 سال پیش به آسیای جنوب شرقی رسیدند، بدست آمد.

با وجود اینکه استخوان ها شکسته و ناقص بودند، محققان توانستند ابعاد و شکل آنها را با استخوان های دیگر انسانهای اولیه مقایسه نمایند و دریافتند که این استخوان ها بیشتر با انسانهای باستانی مانند هومو ارکتوس، نئاندرتال یا دنیسووان مطابقت دارند.

محققان از تاریخ گذاری لومینسانس رسوبات مجاور و تاریخ گذاری سری اورانیومی دندان های پستانداران از همان لایه ها برای ایجاد محدوده سنی برای بقایای انسان استفاده کردند. تاریخ گذاری لومینسانس تکنیکی است که آخرین بار که مواد کریستالی مانند سنگها در معرض نور خورشید یا گرما قرار گرفته اند را مقدار گیری می نماید، در حالی که تاریخ گذاری سری U یک تکنیک رادیومتری است که شبیه به زمان سنجی کربن 14، تجزیه اورانیوم را در طول زمان مقدار گیری می نماید. توریم، رادیوم و سرب را در این مواد تخمین زدند که بر این اساس جمجمه تا 73000 سال قدمت دارد و قدمت استخوان ساق پا به 86000 سال پیش می رسد.

این تاریخ اولیه یک یافته قابل توجه است، به ویژه به این علت که محققان مدتهاست در خصوص زمان ورود انسان خردمند به آسیا بحث دارند. تام پا لینگ درواقع مکانی است که می تواند پاسخ هایی برای بعضی از سوالات در خصوص مهاجرت و عبور انسان از تنگه ها و دریاها و در نهایت رسیدن به استرالیا داشته باشد، زیرا سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا در چهارراه شرق آسیا و جزیره جنوب شرقی آسیا/استرالیا واقع شده است.

البته تا به امروز هیچ ابزار سنگی یا سرنخ دیگری در خصوص سبک زندگی این انسانها در تام پا لینگ یافت نشده است. اما باستان شناسانی که روی پیش از تاریخ آسیا کار می نمایند، مدتهاست گمان می نمایند که حتی قبل از 65000 سال پیش، انسان های باستانی قادر به رسیدن به جزایر و ایجاد گذرگاه های دریایی برای سکونت در نقاط به ظاهر دورافتاده دنیا بودند.